To Dublin!

To Dublin!

                                                                                                                                                                                                                               Het leven van een correspondent is onvoorspelbaar. Zeer onvoorspelbaar. Het leven van een stagiair van een correspondent is dus niet veel anders. De term flexibel zijn krijgt soms een heel nieuwe betekenis. Je kan echt alles verwachten en moet overal op voorbereid zijn. Dat houdt ook in onverwacht binnen een paar uur klaar te staan om een vlucht naar Ierland te pakken. En ik dacht vandaag gewoon een rustig dagje op kantoor te hebben..

We wisten al langer dat we naar Ierland zouden gaan. Er was alleen nog niks geproduceerd, dus er stond nog niets vast. Het kan alleen gebeuren dat ze in Hilversum besluiten dat iets NU moet. De dag begon normaal. Ik arriveerde op kantoor op de normale tijd. Arjen was er nog niet. Ik begon de ochtend zoals ik normaal doe, met het doorspitten van enkele kranten die ik onderweg naar kantoor koop. Opeens, telefoon. Arjen. Hij gaf me snel enkele research opdrachten. Het moest snel want hij zat in de trein en ging zo ondergronds. Na een minuut viel hij ook weg. Ik dacht: “wat klinkt hij gestrest..?” Ik ging snel aan de slag.  

Na een half uur kwam Arjen binnen, de telefoon aan zijn oor zoals altijd. Nadat hij eindelijk opgehangen had keek hij me onderzoekend aan. “Heb jij geen tas ingepakt?”, vroeg hij verbaasd. Ik keek hem met grote ogen aan. ” Waar heb je het over?” “Ik heb je vanmorgen om negen uur een smsje gestuurd! We moeten vandaag naar Dublin en we vertrekken over een paar uur!” Daar stikte ik bijna even in mijn ochtend koffie.. ” Wat?! Ik heb nooit een smsje ontvangen”, zei ik geschrokken. Wat bleek? Arjen had het naar mijn Nederlandse nummer gestuurd..

“Ga snel naar huis dan! Pakken!” Snel greep ik alles bij elkaar en haastte me als een gek naar mijn appartementje. Gelukkig ben ik als student intussen een expert geworden in het inpakken van een tas voor een paar nachtjes omdat ik voortdurend van huis wissel (kamer, huis ouders, huis vriend). Dus dat ging vrij vlot. Reizen in Londen alleen niet. Toen ik dan ook terug op kantoor kwam was het weer gestress. Journaal op 3 wilde nog een stand-upper die we even op moesten nemen en daarna moesten we gelijk vertrekken. Eerst naar Arjen zijn huis en daan naar Luton Airport.

Arjen aan het produceren vlak voordat we het vliegtuig ingaan

                                                                                                                                                                                                                          De hele dag heeft voor mij letterlijk bestaan uit rennen. Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Mmm.. Doet me denken aan een liedje. En dan tussendoor nog proberen een verhaal te produceren. Gelukkig is Ierland een wereld van verschil in vergelijking met wat ik tot nu toe heb meegemaakt. Veel minder bureaucratie. We hebben het dan ook vrij snel voor elkaar gekregen enkele afspraken te maken. Morgen wordt het nog een drukkere dag. We gaan morgen draaien, monteren en Arjen gaat waarschijnlijk ook nog live in het acht uur journaal. Dus de repo moet om 18.00 uur lokale tijd af zijn. Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan…

Weltrusten